Używanie urny pogrzebowej, urny dla psów sięga czasów prehistorycznych. Przeznaczona do zbierania prochów osoby zmarłej symbolicznie przedstawia zmarłego i świadczy o jego znaczeniu w życiu najbliższych. Wybór urny pogrzebowej, będącej wyrazem hołdu dla zmarłego, dokonywany jest na podstawie wyznania, osobowości i dotychczasowego życia zmarłego.
Pochodzenie urny pogrzebowej, urny dla psów:
Uważa się, że użycie urny pogrzebowej, urny dla psów sięga czasów prehistorycznych, na podstawie odkrycia urn zakopanych w epoce brązu. Odnajdywane są jednak głównie urny pogrzebowe pochodzące ze starożytności, co pozwala wnioskować, że prawie wszystkie cywilizacje praktykowały obrzędy kremacji. Grecy używali lekythoi, starożytnych waz greckich, jako urn pogrzebowych, a Etruskowie, którzy mieszkali na Półwyspie Apenińskim, najpierw używali urn dwustożkowych, a następnie urn kanopskich, zanim zamiast tego zdecydowali się na urny w kształcie sarkofagu. Jeśli chodzi o Rzymian, to przechowywali urny w ołtarzu grobowym lub ścianie plastra miodu, zwanej już kolumbarium.
Materiał, z którego wykonano urnę, wiązał się bezpośrednio ze statusem społecznym zmarłego: urny cesarskie były ze złota, urny dla psa i urny ich towarzyszy lub krewnych ze srebra, a wybitnych osobistości z brązu.